Quoniam, Domine, filia mea in extremis est; [152] Marcus.

 Tertio, utrumque dixisse: primo quod ponit Marcus, tandem, post nuncium acceptum, quod dicit Mathæus..

 Et ecce mulier quæ fluxum sanguinis patiebatur annis duodecim, omnem substantiam erogaverat, et fuerat, ait Marcus, multa perpessa a compluribus medicis.

 Marcus ait etiam filios accessisse.

 Christus cum esset in Nazareth, intravit in sinagogam, et lecto Libro Isaiæ docebat eos, ita ut omnes mirarentur et darent illi testimonium; sed tamen sine utilitate, dicebant enim: Nonne hic est filius fabri? nonne hic est faber? Unde huic sapientia? etc. Et ipse videns eos colloquentes, sciensque quid dicerent, ait: Utique dicetis mihi, etc. Et concludit Marcus: Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi quod [311] paucos infirmos impositis manibus curavit; et mirabatur propter incredulitatem eorum.

 Tamen ait Marcus: Non poterat ullam virtutem facere, propter incredulitatem, idest, resistente eorum incredulitate non poterat; sequum justumque non erat, [313] secundum legem ordinariam, nam homini liberum arbitrium relinquit: qui fecit te sine te, non salvabit te sine te; fecit nescientem, non salvabit nisi volentem..