Verum quando de tuo ad nos reditu tam recte sperare jubet ducalis Patrimonii principalis procurator consanguineus tuus, vir de republica ac de me seorsim optime meritus, expecto in dies avidius lætam illam horam qua te videre, audire ac amicissimis complexibus excipere liceat.

 Interim, dum id expecto, et mihi quam maximæ agendæ gratiæ quod prior scripseris, promitto me in colendo te [24] et observando nullum unquam habiturum superiorem, ac tuæ in me humanitati intima responsurum voluntate, quamvis meæ minus tersæ litteræ jucundissimis et elegantissimis quas dedisti non respondeant.

 Expectamus te uterque (sic) avidissime; hoc tamen cum incommodo meo, quod dies Crucifixo solemnes, qui mihi ob Divinorum tam solemnem et lectissimam [58] celebrationem brevissimi mihi futuri erant, eo longiores sint quo te avidius expecto..

 Hæc expecto..

 Hæc communia; at ego a te expecto quid de Possevino [131] nostro, nam de Cantore, fratre nostro, et de Girardo a canonico quodam Sebusiano qui nobiscum est audivi.

 Hujus ergo phrasis Hæbraicæ interpretationem, a peritissimo nimirum et humanissimo doctore, rudis et incultus tirunculus postulo, et tua in proximos omnes adjuvandos propensione fretus expecto.

 Igitur tuas literas expecto..

 Intereà expecto avidè literas illas quas brevi, bono, ut loqueris, argumento, scripturum te fuisse insinuas.

 Itaque tuas literas quàm primùm expecto..

 Expecto à Girardo quas ad te scripturum se discedenti nuper mihi receperat.

 Expecto ut primo quoque die ad nos veniat, mox ad Principem, ut audio, perrecturus..