32: Fel [48] draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile.

 Et nobis deerit qui serpentibus non deest? Terram comedit serpens, et cibo non caret; Cælum comedit cor hominis, et Cælo carebit? Relinquit venenum cum bibit, et homo non relinquet venenum passionum cum recreatur cælestibus? Qui non deserit desertorem serpentem, quomodo relinquet hominem fideliter sequentem? Evangelium hesternum de providentia Dei..

 Amor proprius auget bona pariter et mala; comme le vin auget humores et inclinationes, acuit venenum cicutæ, acuit et vim nutriendi cibo.

 ( Venenum aspidum sub labiis earum.) Ab eventu: ut sunt oscula frequentia inter juvenes; nam etsi initio fiant sine omnino malo fine, tamen propter imbecillitatem hominum in detrimentum vergunt pudicitiæ; nam mirum quomodo velociter ignis accendatur.

 Non quod ibi sit venenum, sed quod ipsæ ( sic ) sensum in venenum convertant.

 Ut apes e floribus extrahunt mel; at hæretici extrahunt fel et venenum, ut araneæ.